by marc gf zaan -

nostalgie

Nietsvermoedend sta ik het stof en vooral de lucht van de eerste dag festival van mij af te spoelen, wanneer ik in mijn ooghoek een jongedame ontwaar die duidelijk hetzelfde in zin heeft. ‘Ik wil ook douchen’, denk ik te verstaan. Zonder aarzelen trekt ze haar pyjama uit en propt hem in een droog hoekje. Mijn aandacht is gewekt. Over de rest laat ik mij niet uit.

Terwijl het meisje bij me onder de douche stapt probeer ik mezelf voor te houden dat ik haar vader zou kunnen zijn. Een ouwe lul met een festivalbandje. Nog steeds. Of weer. Mezelf net als vroeger een week lang onderdompelen in ultieme ledigheid. Beetje hangen, beetje eten, beetje slapen, nog wat drinken. Streepje muziek, de sfeer van de festivalcamping. Genoeg idioterie om de dag door te komen. Misschien volgend jaar.

‘Schat, droog jij je jongste dochter even af? Dan ga ik eerst snel even om boodschappen’. Vanmiddag Vestrock. Lekker lokaal. Bekend volk in alle opzichten. De stemming zit er al in.

by marc gf zaan -

belangrijk

Gisteren was ik op Vestrock. Kaartjes gekocht en me die voor mijn verjaardag laten geven. Gewoon omdat het in de buurt is. Omdat het raakt aan de bakermat van mijn jeugd en omwille van de lokatie. En natuurlijk is het zo nu en dan wel eens prettig om jezelf in het gedruis te storten. Het was tenslotte al weer even geleden dat ik nog eens had genoten van het fijne aroma van verschaald bier, vette hamburgers en overlopende urinoirs.

Tien uur lanterfanten op een kapotgetrapt weitje. Genieten van de muziek, het weer en de mensen om je heen. Een hoop mensen om me heen. Heel wat bekende gezichten, nog meer onbekende. Gezichten die je verwacht. Gezichten die je niet herkennen. Gezichten die je wel zou willen kennen. Voor het eerst daar, toch een beetje thuis. Een gevoel waar ik graag door word overvallen. Alles zijn plaatsje, ik op mijn plek. Morgenochtend lees ik op Facebook wel wie ik allemaal heb gemist.

Rondstruinend over het inmiddels in duisternis gehulde eiland in de buitenvest passeren we de uitgestorven VIP-lounge. De drie man en een paardenkop worden er belichaamd door een paar man die nog niet in de gaten hebben dat ze daar alleen staan. Grondig bewaakt door minstens het dubbele aan veiligheidsmensen ziet het er wat triestig uit. Belangrijk zijn in Hulst is vanavond duidelijk minder interessant dan de sfeer op de wei. Muziek verbroederd. Bedachte grenzen zijn een overbodige vorm van luxe. Voor ons deint de dansende menigte.