liedje voor jou

 

‘t Is een beetje verwarrend, die bal in mijn maag

Om het te verstoppen, ben ik vaak te traag

Ik ben dan geen rijk man, maar was ik het wel

Dan kocht ik een fijn huis voor jou en voor mij

 

Ach was ik een schilder, van Gogh in de dop

Of een flauwe plezante, met een sprekende pop

Ik weet dat ‘t niet veel is, maar meer heb ik niet

Ik schrijf liever deuntjes en dit is jouw lied

 

 Zeg maar tegen iedereen: ‘Dit is mijn lied’

Het lijkt zo eenvoudig nu, maar dat was het niet

Ik mag toch wel zeggen

Ik mag toch wel zeggen, dat ik van je vind

Dat jij ‘t allermooist bent, mijn lieve kind

 

Ik zat in zak en as, met mijn handen in ‘t haar

Een paar van mijn verzen, nou die klonken wat raar

Maar gelukkig scheen de zon, terwijl ik dit schreef

Het zijn mensen zoals jij, da’s waar ik voor leef

 

Dus vergeef me mijn domheid, soms ben ik een oen

Weet je, ik ben vergeten, of ze blauw zijn of groen

Maar wat ik wil zeggen, zo moet je het zien

Jouw ogen zijn de allerliefste die ik ooit heb gezien

 

Zeg maar tegen iedereen: ‘Dit is mijn lied’

Het lijkt zo eenvoudig nu, maar dat was het niet

Ik mag toch wel zeggen

Ik mag toch wel zeggen dat ik van je vind

Dat jij ‘t allermooist bent, mijn lieve kind

Ik mag toch wel zeggen

Ik mag toch wel zeggen dat ik van je vind

Dat jij ‘t allermooist bent, mijn lieve kind

 

Vandaag zendt mijn favoriete radiostation uit vanuit een recyclagestation om aandacht te vragen voor het hergebruik van materialen en grondstoffen. Om in stijl te blijven spelen ze alleen covers van grote wereldhits. Toen ik vanmiddag in de auto stapte zong Ellie Goulding ‘Your song’ van Elton John. Toen ik thuiskwam schreef ik deze vertaling. Gewoon, omdat ik wilde weten of ik het kon.

altijd een beetje dom (3)

In een speciale serene radio-uitzending vanwege het tragische busongeluk in Zwitserland met je meest doorleefde stem de sms van een luisteraar voorlezen, waarin zij zegt haar eigen twaalfjarige broertje doodgraag te zien, is altijd een beetje dom.